Odpis aktualizujący należności

Ustawa o Rachunkowości, w art.3 ust.1 pkt 18 c, definiuje „Należności krótkoterminowe” jako ogół należności z tytułu dostaw i usług oraz całość lub część należności z innych tytułów niezaliczonych do aktywów finansowych, a które stają się wymagalne w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego.

Prezentując „Należności” w sprawozdaniach finansowych, należy pamiętać, że Ustawa o Rachunkowości w art. 28 ust. 1 pkt 7, określa obowiązek wyceny „Należności” - nie rzadziej niż na dzień bilansowy:

• w kwocie wymaganej zapłaty,
• z zachowaniem zasady ostrożności.

Stosując  ten zapis w praktyce, jednostka gospodarcza w Bilansie sporządzonym za rok obrotowy,  zaprezentuje wartość „Należności”:

• w kwocie wymaganej zapłaty czyli „Należność” powiększoną się o prawnie należne odsetki z tytułu zwłoki w zapłacie ,
• pomniejszoną o wartość wcześniej utworzonego odpisu aktualizującego „Należność” – zastosowanie zasady ostrożności.

Kwoty „Należności” zaewidencjonowane w księgach handlowych w ciągu roku obrotowego, powinny podlegać ciągłej ocenie pod względem stopnia prawdopodobieństwa ich terminowej zapłaty.  

Ustawa o Rachunkowości w art. 35b:

• w ust. 1, definiuje sytuacje kiedy pojawia się ryzyko braku zapłaty za „Należność”,
• w ust. 2-4 określa sposób tworzenia odpisów aktualizujących „Należności”.

 

W sprawozdaniu finansowym podmiotu za rok obrotowy wykazać należy ”Należności” pewne  i niewątpliwe.

„Należności” ryzykowne, czyli takie których zapłata jest zagrożona i na które utworzono w księgach handlowych odpis aktualizujący, w Bilansie pomniejsza się o wartość tego odpisu aktualizującego.

 

Auror: Bożena Jakóbczyk