Dodatek uzupełniający wynagrodzenie oraz zasiłek chorobowy

Za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną (trwających łącznie 33 dni w roku kalendarzowym lub 14 dni w przypadku osób po 50. roku życia) – pracownik ma prawo do wynagrodzenia chorobowego finansowanego ze środków pracodawcy.

Wynagrodzenie chorobowe wynosi 80% przeciętnego wynagrodzenia z dwunastu miesięcy poprzedzających miesiąc choroby. Pracodawca, zgodnie z zapisami Kodeksu Pracy, ma jednak prawo przyznać pracownikom korzystniejsze rozwiązania. Oznacza to, że w regulaminach wewnętrznych może on ustalić kwotę wynagrodzenia za czas choroby w wysokości nie 80% przeciętnego wynagrodzenia, ale odpowiednio wyższe (nie przekraczające jednak 100%). Dodatki uzupełniające 80% świadczenia chorobowego mogą dotyczyć zarówno wynagrodzenia jak i zasiłku chorobowego.

Na wynagrodzenie chorobowe w wysokości 100% zawsze jednak może liczyć ten pracownik, którego niezdolność do pracy:

• przypada w okresie ciąży;
• została spowodowana wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy;
• wynika z poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi ich pobrania. 

Zasiłek chorobowy (czyli świadczenie chorobowe finansowane przez ZUS począwszy od 34. dnia choroby
w danym roku kalendarzowym, lub 15. dnia w przypadku osób, które ukończyły 50, rok życia) jest wypłacany ubezpieczonym w wysokości 80%, chyba że jest wypłacany za okres przebywania w szpitalu – wtedy wynosi on 70% podstawy.

W  wysokości 100% podstawy zasiłek chorobowy przysługuje, jeśli niezdolność do pracy:

• przypada w okresie ciąży;
• została spowodowana wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy;
• wynika z poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi ich .

Pracodawca ma prawo, tak samo jak w przypadku wynagrodzenia chorobowego, ustalić w regulaminie wewnętrznym wysokość dodatku uzupełniającego na poziomie 70% lub 80% zasiłku.

Zgodnie z obowiązującym prawem, wyłącza się z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wynagrodzenie chorobowe oraz dodatki uzupełniające 80% przeciętnego wynagrodzenia do wysokości nieprzekraczającej 100% przeciętnego wynagrodzenia, stanowiącego podstawę wymiaru składek.

Uwaga: przy ustalaniu podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne pracowników nie stosuje się wyłączeń wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną. Podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne pomniejsza się o kwoty składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami składek, potrąconych przez płatników ze środków ubezpieczonego, zgodnie z przepisami ustawy
o systemie ubezpieczeń społecznych.

W przypadku zasiłku chorobowego oraz dodatku uzupełniającego 80% zasiłku chorobowego, a także dodatku uzupełniającego 70% zasiłku chorobowego (za okres pobytu w szpitalu), ale nieprzekraczające 100% przeciętnego wynagrodzenia – pracodawca nie nalicza od wysokości tych świadczeń składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Dodatki uzupełniające wynagrodzenie oraz zasiłek chorobowy, jako przychód ze stosunku pracy, który nie został zwolniony od podatku na mocy art. 21 ustawy o PDOF, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

 

Śledź wpisy na naszym blogu, juz wkrótce kolejne ciekawe treści. Polecamy również: Zintegrowany kurs specjalistów ds. kadr i płac - od podstaw do specjalisty

Autor: Katarzyna Paczkowska - wykładowca na kursach organizowanych przez Akademię Prawa Pracy i Rachunkowości CEDOZ.