Utrata zaufania do pracownika jako przyczyna rozwiązania z nim umowy o pracę

Każde rozwiązanie umowy o pracę na czas nieokreślony musi zawierać przyczynę rozwiązania tej umowy. Przyczyna ta powinna być konkretna i prawdziwa.

Jedną z przyczyn rozwiązania umowy o pracę może być utrata zaufania do pracownika. Zgodnie z wyrokiem SN z dnia 23 września 2004 r. (I PK 487/03), utrata zaufania do pracownika jest uważana za usprawiedliwioną przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę. Podając jednak tę przyczynę w wypowiedzeniu nie wystarczy, aby pracodawca powołał się na samą utratę zaufania. Trzeba ją jeszcze sprecyzować czyli wskazać konkretne zarzuty, które spowodowały, że pracodawca nie może już zaufać swojemu pracownikowi.

Jakie więc przewinienia pracownicze mogą doprowadzić do utraty zaufania przez pracodawcę?

Orzecznictwo Sądu Najwyższego może pomóc nam w podjęciu decyzji czy dane przewinienie umyślne lub nieumyślne można zakwalifikować jako zachowania prowadzące do niechęci szefa do kontynuowania zatrudnienia.

Sąd Najwyższy zaliczył do nich m.in.: nieprawidłowe rozliczenie przez pracownika powierzonego mu mienia pracodawcy (wyrok z 23 stycznia 2001 r., I PKN 212/00 OSNAP 2002, nr 19, poz. 458);  naruszenie przepisów finansowych przez pracownika zatrudnionego na stanowisku głównego księgowego (wyrok SN z 14 lipca 1999 r., I PKN 148/99); odmowa podpisania przez pracownika umowy o zakazie konkurencji (wyrok SN z dnia 12 lutego 2013 r. (II PK 165/12/, 2013/6/310-313); wyrażona przez pracownika,  w obraźliwych słowach, dezaprobata decyzji kierownika (wyrok SN z dnia 23 września 2014 r. (I PK 487/03); podjęcie działalności konkurencyjnej, nawet bez podpisanej wcześniej umowy o zakazie konkurencji, w przypadku gdy stanowi to naruszenie  interesów pracodawcy (wyrok SN z 18 czerwca 2007 r., II PK 338/06, OSNP 2008, nr 15-16, poz. 219).

 

Autorka: Iwona Wołkiewicz