Dłużne papiery wartościowe – zasady wyceny w księgach rachunkowych

1.Dłużne papiery wartościowe występują na rynku pieniężnym i rynku kapitałowym. Dokumentują udzielenie przez posiadacza papieru kredytu pieniężnego na ściśle określony czas i za ustalonym oprocentowaniem.
2.Zgodnie z art. 35 ustawy o rachunkowości nabyte lub powstałe aktywa finansowe ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich nabycia albo powstania według ceny nabycia albo ceny zakupu jeżeli koszty przeprowadzenia i rozliczenia transakcji nie są istotne. Pojęcia te zostały uwzględnione z Międzynarodowych Standardów Rachunkowości gdzie określono początkową wycenę aktywów finansowych i zobowiązań finansowych wg ceny nabycia (w wysokości kosztu) czyli w wartości godziwej uiszczonej zapłaty–dotyczy Aktywów, lub otrzymanej zapłaty – dotyczy zobowiązania. Koszty transakcji są włączone do wartości początkowej wyceny wszystkich aktywów i zobowiązań finansowych.
3. Dłużne papiery wartościowe przeznaczone do obrotu oraz dostępne do sprzedaży wycenia się w wartości godziwej ,zaś dłużne papiery wartościowe zakwalifikowane do pożyczek udzielonych i należności własnych lub utrzymywanych do terminu wymagalności wycenia się w skorygowanej cenie nabycia.
4. Dłużne papiery wartościowe możemy podzielić następująco:
- aktywa finansowe przeznaczone do obrotu
- aktywa finansowe utrzymywane do terminu wymagalności
- pożyczki udzielone i należności własne

Zobacz: Warsztaty z rachunkowości zaawansowanej

 Autor: HannaLudwiniak - wykładowca na kursach organizowanych przez Akademię Prawa Pracy i Rachunkowości CEDOZ